Αυτό που συμβαίνει είναι ότι εξελίσσεται, με ιδιαίτερη ένταση και μεθοδικότητα, το σχέδιο της περαιτέρω διάλυσής του και της μετατροπής του σε μια μηχανή αναπαραγωγής ανισοτήτων, και διακρίσεων σε βάρος των λαϊκών τάξεων, συντηρητισμού, ανταγωνισμού και διαρκούς άγχους για τα παιδιά. Με συστηματικότητα, ειδικά τα τελευταία 4 χρόνια, έχει δημιουργηθεί το νομοθετικό πλαίσιο με τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους για αξιολόγηση α) σχολείων, β) εκπαιδευτικών και γ) μαθητών ενώ ανακοινώνεται ήδη το δεύτερο στάδιο του σχεδίου με τη δυνατότητα επιλογής σχολείου από τους γονείς. Η τρίπτυχη αυτή αξιολόγηση είναι αντιγραφή των εκπαιδευτικών συστημάτων διεθνώς που οδήγησαν το δημόσιο σχολείο σε υποβάθμιση μέσω της στοχοποίησης των εκπαιδευτικών, την όξυνση των μορφωτικών και κοινωνικών ανισοτήτων (σχολεία ελίτ και σχολεία γκέτο βλ. Αμερική, Αγγλία, Αυστραλία κλπ) και την άνθιση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας (ιδιωτική χρηματοδότηση, επιλογή εκπαιδευτικών από όσους τα χρηματοδοτούν, επιλογή μαθητών από τα σχολεία με βάση οικονομικά κριτήρια των γονιών και βαθμολογία των μαθητών κλπ), δηλαδή σε ένα δημόσιο σχολείο για τους πληβείους των λαϊκών τάξεων, υποχρηματοδοτούμενο, χωρίς επαρκές εκπαιδευτικό προσωπικό και εποπτικά μέσα, χωρίς ασφάλεια για τα παιδιά και με εγχειρίδια που θα τα πληρώνουν οι γονείς) ενώ στα άλλα θα πηγαίνουν τα παιδιά των ελίτ. Η αξιοκρατία είναι το φτηνό ιδεολόγημα για να ωραιοποιηθεί αυτή η αξιολόγηση και να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση, συναίνεση που σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να δώσουμε.
Το αντίθετο, ακριβώς: πρέπει να ανστισταθούμε με κάθε τρόπο για να αποτρέψουμε την περαιτέρω διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και του σχολείου της γειτονιάς. Να αγωνιστούμε για τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των μαθητών και το κάθε παιδί θα πηγαίνει στο σχολείο της γειτονιάς του. Να αναιρέσουμε στην πράξη όλες τις πτυχές αυτής της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που επιβάλλει την διευθυντική αυθαιρεσία, που συντηρητικοποιεί το όποιο περιεχόμενο της δήθεν μόρφωσης που παρέχεται, που οξύνει τις ανισότητες και συνθλίβει την προσωπικότητα των παιδιών. Να αντισταθούμε στην διάχυση της βίας και του εκφασισμού στα σχολεία που είναι απευθείας συνέπεια των αντιδραστικών αυτών πολιτικών.
Και πάνω απ’ όλα, να ονειρευτούμε! Να φανταστούμε και να συζητήσουμε για το σχολείο της ελευθερίας, της δημιουργίας και της χαράς, της χειραφέτησης ολόκληρης της σχολικής κοινότητας, της κοινωνίας συνολικά!
Συνέλευση Άλσους Παγκρατίου 